zondag 14 november 2010

badgel.zer

Heerhugowaard.
Donderdag (11/11) moest ik twee keer naar het woord "badgelezer" kijken -op intranet- om te begrijpen waar het over ging: de badgelezer van de deur op de begane grond was stuk.
Inderdaad de deur stond steeds open en ik ben er een aantal keren door gelopen.
Om 17.10 gauw naar beneden en samen met twee collega's door de centrale hal naar buiten.
Ik nam de trap naar de parkeergarage en realiseer me bij mijn auto dat er nog twee volle tassen bij de achterdeur staan: maandagochtend voorlichting bij Samenspel. Ik gooi mijn tas in de auto en ren terug de trap op. De glazen deur bovenaan blijkt op slot en mijn badge....ligt in mijn tas in de auto. Terwijl ik voor de deur sta na te denken komt toevallig onze schoonmaker langs en laat me de hal in.
Ik zeg dat ik even wat moet pakken en hij is zo vriendelijk om mee te lopen. Oja badgelezer is stuk en de deur gaat niet open. (Alarm is er nog niet op want frank zit boven nog te werken) Hij bedenkt dat we met de lift naar de eerste kunnen en vervolgens weer met de trap terug en schakelt de lift weer in voor mij.
Zo gezegd...zo gedaan en ik kom met twee volle tassen blij de hal weer in, bedank hem hartelijk ,zwaai vrolijk gedag naar de bewaker en daal de trap naar de parkeergarage weer af.
Ik zet mijn tassen neer en probeer de deur te openen. Helaas dat lukt niet. Die zit op slot en mijn badge....
Tegelijkertijd denk ik: als ik nu terug ga naar boven....dan zit die deur ook op slot. Er flitst van alles door mij heen:  ik kan ook niemand bereiken want mijn mobiel zit ook in mijn tas in de auto. Waar is big brother als je hem nodig hebt!
Op dat moment zie ik een man uit een auto stappen die naar mij toekomt en de deur van de andere kant af opent: Hij zat in zijn auto te wachten op zijn vrouw en had me zien staan....zucht.

Gered door twee vriendelijke mannen!


*****************************************************************************


Natuurlijk wilde ik jullie dit spannende avontuur niet onthouden en bedacht ik: ik zet het in mijn blog.
Wat als ik nu dit bericht op twitter had willen plaatsen:

"badgelezer was stuk, badge in mijn tas in de auto laten zitten, bijna opgesloten in het trappenhuis".

Inderdaad daarom past twitter niet bij mij: ik heb gewoon veel meer woorden nodig  ;)

2 opmerkingen:

  1. Wat een spannend verhaal! Maar op Twitter had dat verhaal trouwens ook wel veelbelovend geweest. En een roman schrijven op Twitter kan ook, zie bijvoorbeeld hier.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geweldig verhaal, zo beeldend verteld. Maar tijdens het lezen kreeg ik wel met je te doen. Al hoewel: 2 aardige mannen die zich voor je inspannen ;)
    Twitter is hiermee toch niet afgedaan? Zie je echt geen toepassingen voor jezelf of voor het werk?

    BeantwoordenVerwijderen